Bij Bruce in het Goffertpark

Hij liet zich niet weerhouden door de regen
Of doordat hij al drieënzestig is
Hij voelde zich in 't water als een vis
En kan er zo te zien nog jaren tegen.

Hij bleef maar met zijn hele lijf bewegen
En oogde als een jonge hond zo fris.
Zijn leeftijd lijkt voor Bruce geen hindernis
Alsof hij aan de tijdklok is ontstegen.

Voor hem was heel de Goffert volgelopen
Met mensen van mijn leeftijd en veel jeugd
Die voor The Boss ook kaartjes wilde kopen.

Ik was erbij en o, het deed me deugd
Want Bruce die zong mijn hart volledig open.
Ik hoop dat dit concert mij heel lang heugt.

Bij de dood van Saskia Holleman

Ze heeft in gindse wei zich bloot gegeven
Haar armen voor de camera gespreid.
Zo stond ze voor een koe, een mooie meid,
En heeft haar hoofd toen hemelwaarts geheven.

De poster waaraan blikken bleven kleven,
Bracht velen nogal in verlegenheid
Maar werd daardoor symbolisch voor die tijd,
De sixties en een vrijgevochten leven.

Al had ik dan haar naam nog nooit gehoord
Ik schrok toch even van haar overlijden;
Het beeld van toen werd al te ruw verstoord.

Zij zal haar armen nooit meer kunnen spreiden
Maar leeft nog lang in veel geheugens voort.
Ontwapenend! Dat waren nog eens tijden.

Witte wanden

De schilder komt en ook de stukadoor
Om onze woning up to date te maken
En ieder plekje dat die mannen raken
Wordt door hun handwerk mooier dan daarvoor.

Van kleuren uit hun kindertijd geen spoor
Wanneer ze in hun oude bed ontwaken
En zien hoe men hier orde stelt op zaken
Met witte wanden als een metafoor.

Het lijkt na twintig jaar opnieuw beginnen
Met doordeweekse dagen zonder kroost
Maar met herwonnen ruimte voor beminnen.

We drinken 's avonds wijn en zeggen: "Proost!"
Ze vallen immers in het weekend binnen
En dat vooruitzicht biedt voldoende troost.

Nieuwe vloer

Toen hij gelegd werd was de jongste drie
En heeft ze er verwonderd naar staan kijken
Maar och, de ondergrond van glanzend eiken
Werd snel het speelveld voor haar fantasie.

Met vijven leefden wij vol energie
Terwijl de tijd maar doorging met verstrijken
En gaandeweg de glans steeds meer moest wijken
Voor vlekken, krassen en melancholie.

Nu ook de jongste reeds een kamer huurt
Met laminaat en bed voor twee personen
Wordt onze eiken vloer opnieuw geschuurd.

We zullen hem met tweeën gaan bewonen
Zodat het na het lakken langer duurt
Voordat de vloer weer krassen gaat vertonen.

Jambe

De jambe is het ritme van mijn leven
Ik ga ermee naar bed en sta weer op
Met in mijn hele lijf die hartenklop
Als logisch en onloochenbaar gegeven.

De jambe zegt steeds: "Dichter, heb je even."
En of ik mij nu doof houd of verstop,
Een nieuwe zin blijft zingen in mijn kop
Zolang ik hem nog niet heb opgeschreven.

Er zit voor mij niets anders op: ik schrijf
En tel zo elke keer de lettergrepen.
Het is een niet te stoppen tijdverdrijf.

Ik moet wel met dit metrum blijven dwepen       
Zolang er lucht blijft komen in mijn lijf
Totdat mijn keel voorgoed wordt dichtknepen.