De jambe is het ritme van mijn leven
Ik ga ermee naar bed en sta weer op
Met in mijn hele lijf die hartenklop
Als logisch en onloochenbaar gegeven.
De jambe zegt steeds: "Dichter, heb je even."
En of ik mij nu doof houd of verstop,
Een nieuwe zin blijft zingen in mijn kop
Zolang ik hem nog niet heb opgeschreven.
Er zit voor mij niets anders op: ik schrijf
En tel zo elke keer de lettergrepen.
Het is een niet te stoppen tijdverdrijf.
Ik moet wel met dit metrum blijven dwepen
Zolang er lucht blijft komen in mijn lijf
Totdat mijn keel voorgoed wordt dichtknepen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten