Soms houdt het zoeken naar een woord me wakker
En weet ik echt niet hoe ik verder moet
Dan denk ik: dit gedicht wordt nooit meer goed
En voel ik mij een dwaas, een arme stakker.
Gelukkig heb ik in die nood een makker;
Al heb ik hem dan live nog nooit begroet
Hij heeft me vaak geholpen en behoed
Dus schrijf ik deze ode voor Jaap Bakker.
Geen boek waar ik zo vaak in heb gekeken,
Waarin ik zoveel van mijn gading vind
Als Jaap zijn woordenboek, zo is gebleken.
Hij geeft me elke keer een goede hint
En weet zo een impasse te doorbreken
Waarvan ik net zo blij word als een kind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten