zaterdag 25 januari 2014

Terwijl de taal

Terwijl de taal zich voortrolt door de jaren
Gelijkend op een sneeuwbal als het vriest
Die heel veel meeneemt, soms ook wat verliest
Van wat gezegd wordt door beoefenaren

Zoek ik het woord waarmee ik kan verklaren
Waarom, of ik nu vrolijk ben of triest,
Mijn hart toch alle dagen voor jou kiest
En ik dat wat wij hebben wil bewaren

Ik weet: het is een oud, een oeroud woord
Maar door de eeuwen heen nog niet versleten
Alsof je het vandaag pas hebt gehoord

En zelfs als wij het even zijn vergeten
Dan rolt het zacht en onuitwisbaar voort
Het kan kortom alleen maar liefde heten

donderdag 23 januari 2014

Cartoonbolleke


Handeling

Mijn vader is gebouwd van trots
fier rechtop draagt hij zijn negentig
jaren, herinnert hoe zijn moeder
jongen zei en wijze woorden

Hij bezoekt wel begrafenissen maar
veegt de dood eruit, praat door
en klampt zich vast aan zijn pen
gereedschap om zich vast te leggen

Ook nu zijn vrouw het scheerschuim
in zijn oren niet meer ziet bidt hij
elke avond of hij heer zich
's morgens toch weer scheren mag

Dan schrijft hij brieven of een kaart, er is
altijd wel een kleinkind jarig en anders
is de wandeling het doel de handeling
van zelf zo'n kaart te kunnen posten

zondag 12 januari 2014

Rimpels

Het jaar is jong. Het heeft nog weinig vlekken
Er zitten op zijn rimpelloze huid
Wat vuurwerkresten, hier en daar wat kruit
Maar nauwelijks nog blauwe, beurse plekken

Er klinkt een nieuwe hoop door in gesprekken
En vooralsnog blijft kil cynisme uit
De neergang van het leven lijkt gestuit
Waardoor we oude kansen herontdekken

Maar och, wat gaan de dagen vliegensvlug
Ik zie de eerste rimpels al verschijnen
En reeds wordt jonge huid al ruw en stug

De nieuwe hoop mag echter niet verdwijnen
Want vlekken komen al te snel terug
En verse wonden zullen hevig schrijnen

dinsdag 7 januari 2014

Dode vogel

Hoe mooi, een dode vogel in het gras
Zo op het oog nog gaaf en ongeschonden
Alsof hij hier een slaapplaats heeft gevonden
En droomt van hoe fantastisch vliegen was.

Hoe stil hij ligt – hij ligt hier nog maar pas
Niet wetend wat hem onderweg verwondde
Als werd hij naar mijn achtertuin gezonden
Om daar te rusten op een zacht matras.

Zo was het ook hoe ik mijn moeder zag
Toen zij voor ’t laatst haar ogen had gesloten,
Zo mooi alsof ze stil te rusten lag.

Hoewel er tranen in mijn ogen schoten
Wist ik meteen: dit is een mooie dag
Omdat zij van haar vliegreis heeft genoten.

(Ingezonden voor Turing Nationale Gedichtenwedstrijd; bij beste 1000, helaas niet bij beste 100 gedichten) 

maandag 6 januari 2014

Ode aan Eusébio

Al werd je als Eusébio geboren
Een voetbalfenomeen uit Mozambique
Al had je ooit een prachtige techniek
En wist je elke wedstrijd haast te scoren

Al kon jouw spel veel voetbalfans bekoren
En was je altijd scherp en fanatiek
Al raakten tegenstanders in paniek
En waste jij hen steeds opnieuw de oren

Al kon je ballen raak en snoeihard schoppen
En werd Benfica daardoor sterk en groot
Al liet je zoveel harten sneller kloppen

Toch raakte jij te jong in ademnood
Doordat jouw eigen hart besloot te stoppen
En ging jij, Parel, Zwarte Panter, dood