Onmiddellijk

Ik kan goed spellen, weet van onmiddellijk
met twee ellen en ken de caissière
haar i toe en haar accent grave
waar ze zelf, brave meid, geen weet van heeft

Grammatica heeft voor mij geen geheimen
Als zij me bijzin vraagt of ik onderschikking
het bonnetje wil antwoord ik hoofdzin
nee dankjewel. Wellicht heet ze Ellen

Maar ze gaat niet met me mee ze zit
gekluisterd aan haar kassa zoals ik
gebonden ben aan het boodschappenbriefje

Geen chips of chocola en ook geen
kassameisjes staan erop. Wat koop ik
er dan voor dat ik goed kan spellen? 

Terwijl de taal

Terwijl de taal zich voortrolt door de jaren

Gelijkend op een sneeuwbal als het vriest

Die heel veel meeneemt, soms ook wat verliest

Van wat gezegd wordt door beoefenaren

Zoek ik het woord waarmee ik kan verklaren

Waarom, of ik nu vrolijk ben of triest,

Mijn hart toch alle dagen voor jou kiest

En ik dat wat wij hebben wil bewaren

Ik weet: het is een oud, een oeroud woord

Maar door de eeuwen heen nog niet versleten

Alsof je het vandaag pas hebt gehoord

En zelfs als wij het even zijn vergeten

Dan rolt het zacht en onuitwisbaar voort

Het kan kortom alleen maar liefde heten

Cartoonbolleke

Handeling

Mijn vader is gebouwd van trots
fier rechtop draagt hij zijn negentig
jaren, herinnert hoe zijn moeder
jongen zei en wijze woorden

Hij bezoekt wel begrafenissen maar
veegt de dood eruit, praat door
en klampt zich vast aan zijn pen
gereedschap om zich vast te leggen

Ook nu zijn vrouw het scheerschuim
in zijn oren niet meer ziet bidt hij
elke avond of hij heer zich
's morgens toch weer scheren mag

Dan schrijft hij brieven of een kaart, er is
altijd wel een kleinkind jarig en anders
is de wandeling het doel de handeling
van zelf zo'n kaart te kunnen posten

Rimpels

Het jaar is jong. Het heeft nog weinig vlekken

Er zitten op zijn rimpelloze huid

Wat vuurwerkresten, hier en daar wat kruit

Maar nauwelijks nog blauwe, beurse plekken

Er klinkt een nieuwe hoop door in gesprekken

En vooralsnog blijft kil cynisme uit

De neergang van het leven lijkt gestuit

Waardoor we oude kansen herontdekken

Maar och, wat gaan de dagen vliegensvlug

Ik zie de eerste rimpels al verschijnen

En reeds wordt jonge huid al ruw en stug

De nieuwe hoop mag echter niet verdwijnen

Want vlekken komen al te snel terug

En verse wonden zullen hevig schrijnen

Dode vogel

Hoe mooi, een dode vogel in het gras

Zo op het oog nog gaaf en ongeschonden

Alsof hij hier een slaapplaats heeft gevonden

En droomt van hoe fantastisch vliegen was.

Hoe stil hij ligt – hij ligt hier nog maar pas

Niet wetend wat hem onderweg verwondde

Als werd hij naar mijn achtertuin gezonden

Om daar te rusten op een zacht matras.

Zo was het ook hoe ik mijn moeder zag

Toen zij voor ’t laatst haar ogen had gesloten,

Zo mooi alsof ze stil te rusten lag.

Hoewel er tranen in mijn ogen schoten

Wist ik meteen: dit is een mooie dag

Omdat zij van haar vliegreis heeft genoten.

(Ingezonden voor Turing Nationale Gedichtenwedstrijd; bij beste 1000, helaas niet bij beste 100 gedichten) 

Ode aan Eusébio

Al werd je als Eusébio geboren

Een voetbalfenomeen uit Mozambique

Al had je ooit een prachtige techniek

En wist je elke wedstrijd haast te scoren

Al kon jouw spel veel voetbalfans bekoren

En was je altijd scherp en fanatiek

Al raakten tegenstanders in paniek

En waste jij hen steeds opnieuw de oren

Al kon je ballen raak en snoeihard schoppen

En werd Benfica daardoor sterk en groot

Al liet je zoveel harten sneller kloppen

Toch raakte jij te jong in ademnood

Doordat jouw eigen hart besloot te stoppen

En ging jij, Parel, Zwarte Panter, dood