Terwijl de
taal zich voortrolt door de jaren
Gelijkend op
een sneeuwbal als het vriest
Die heel
veel meeneemt, soms ook wat verliest
Van wat
gezegd wordt door beoefenaren
Zoek ik het
woord waarmee ik kan verklaren
Waarom, of
ik nu vrolijk ben of triest,
Mijn hart
toch alle dagen voor jou kiest
En ik dat
wat wij hebben wil bewaren
Ik weet: het
is een oud, een oeroud woord
Maar door de
eeuwen heen nog niet versleten
Alsof je het
vandaag pas hebt gehoord
En zelfs als
wij het even zijn vergeten
Dan rolt het
zacht en onuitwisbaar voort
Het kan
kortom alleen maar liefde heten
